Lola Umarova (1994), Rotterdam

Ik beweeg tussen beeld en gevoel, tussen intuïtie en onderzoek. Mijn werk ontstaat spelenderwijs, is onvoorspelbaar, gelaagd en altijd in beweging.

Kunst is voor mij geen project, maar een manier van zijn: een visuele taal waarmee ik vorm geef aan wat schuurt, verwondert of nog geen woorden heeft.

Als multidisciplinair maker werk ik met alles wat voorhanden is: drukwerk, textuur, kleur, gebroken voorwerpen, herinneringen. Het hoeft niet netjes, liever niet zelfs. Juist in het onafgemaakte, het scheve of het rauwe schuilt voor mij betekenis. Soms is dat een vaas met een gouden litteken, soms een les waarin studenten ontdekken dat ook hun twijfel ertoe doet.

Na jaren in de commerciële wereld—waar ik een succesvolle beauty-onderneming runde—keerde ik terug naar iets dat eerlijker voelde: de kunst. Aan de Breitner Academie verdiep ik me nu in mijn kunstenaarschap én in hoe ik die vrijheid kan doorgeven als educator. Mijn lessen zijn geen stappenplan, maar een uitnodiging tot experiment, verwondering en anders kijken.